Βιβλιοθήκη

Απ' έξω φασαρία, αυτοκίνητα, κόσμος μια στάση. Μια μεγάλη μαρμάρινη σκάλα και μετά... Ένας άλλος κόσμος.

Ο ίδιος κατάλογος Θεέ μου, χειρόγραφος, λες και δεν έχει εισβάλει στον κόσμο το Διαδίκτυο, το facebook, το word, οι εκτυπωτές. Πόσοι άνθρωποι, οι περισσότεροι πεθαμένοι πια, φοιτητές, συνταξιούχοι, ένας καλλιτέχνης. Ήρθαν εδώ που σταματάει ο χρόνος και ζήτησαν ένα βιβλίο. Ποιος ξέρει ποιο απ' όλα. Και ποιο να πρωτοδιαλέξεις; 

Ο Μάρκος σηκώνει τα μάτια. Τρεις όροφοι ράφια. Στο κέντρο ένα ρολόι. Πράγματι απαραίτητο εδώ μέσα που σταματάει ο χρόνος. Από πάνω κάτι σκοτεινό. Μετά από πολλή ώρα το πρόσεξε, μια εικόνα. Όχι από κείνες τις τρομαχτικές τις βυζαντινές, μια γλυκιά εικόνα, ένας γλυκός άντρας, τι δουλειά έχει στη βιβλιοθήκη ο Χριστός; Αυτός τα ξέρει όλα. Κι όμως τα μάτια του κοιτάζουν μόνο προς τα μέσα. Άραγε διάβασε ποτέ ο Χριστός κανένα βιβλίο; Άραγε εγκρίνει όλη αυτή τη διαδικασία; Τι σκέφτεται για τους αργόσχολους που συχνάζουν εδώ; Μήπως είναι έπαρση να θέλει κανείς να μάθει; Από την άλλη, ο Θεός δε μας έδωσε το πνεύμα και την περιέργεια; Μήπως ο κόσμος είναι ένα παζλ που ο Δημιουργός μας έδωσε όλα τα στοιχεία για να το φτιάξουμε και τώρα κάθεται και παρακολουθεί το παιχνίδι μας με ενθουσιασμό; Μήπως γελάει με αυτούς που ψάχνουν έξω και χάνουν την ώρα τους με λάθος κομμάτια; Ή μήπως γελάει μ' αυτούς εδώ μέσα; Πόσο ακόμα θα μείνει κρεμασμένη αυτή η εικόνα; Δεν είναι πλέον κράτος Χριστιανών. Αλλά εδώ τίποτα δεν αλλάζει εύκολα.

"Εδώ είναι οι κήποι, οι ναοί καιι η αιτία που υπάρχουν οι ναοί. Η μουσική που πρέπει, τα λόγια τα σωστά, τα 64 εξάγραμμα, τελετουργίες - μοναδική σοφία που το στερέωμα παραχωρεί στους ανθρώπους"

Ο κάκτος ποτέ του δε διάβασε τίποτα.

Κάποτε παλιά, πολύ παλιά, θυμάται ένα πλήθος ανθρώπων με τα άλογά τους. Πέρασαν βιαστικοί, να κατακτήσουν τον κόσμο. Εκείνος ο αρχηγός τους, τι μάτια! Άραγε τα θυμάται κανείς σε αυτό τον κόσμο; Άραγε έγραψαν γι' αυτά σε κανένα βιβλίο;