Το κελί 22

Ήθελα να πάρω μέρος σε μια μεταφυσική ομάδα την οποία συντόνιζε μια γυναίκα με βραχνή φωνή. 

Πήγα τη μέρα έναρξης στο σημείο συνάντησης. Ήταν η είσοδος μιας παλιάς πολυκατοικίας με θυρωρείο. Περίμενε πολύς κόσμος και για άλλες ομάδες. Η θυρωρός μου πήρε ευγενικά την τσάντα για να την ακουμπήσει κάπου.

Δίπλα στο θυρωρείο υπήρχαν θυρίδες με κλειδιά, της δικής μου ομάδας ήταν το κλειδί 22.

Η κυρία με τη βραχνή φωνή πέρασε μέσα από τον κόσμο και είπε στη θυρωρό "εγώ έχω 4 άτομα και ξεκινάμε". Πήγα να της πω ότι είμαι κι εγώ για την ομάδα της αλλά δεν την πρόλαβα. Ρώτησα τη θυρωρό πού θα τους βρω και μου μιλούσε ακατανόητα. Ξαναρώτησα 4-5 φορές και τελικά έβγαλα ένα θολό συμπέρασμα ως προς το πού πρέπει να κατευθυνθώ.

Μπήκα στο χώρο όπου είχαν συναντήσεις οι διάφορες ομάδες. Ήταν κάτι σαν υγρό και σκοτεινό θερμοκήπιο με πολλά σπιτάκια από ξύλο και γυαλί. Έβλεπα μέσα στα σπιτάκια ανθρώπους στα σκοτεινά πολύ στριμωγμένους. Κολλούσαν τα χέρια τους στο τζάμι και με την πρώτη ματιά έδιναν την εντύπωση των φυλακισμένων που προσπαθούσαν να διαφύγουν. Όταν όμως κοιτούσα καλύτερα έβλεπα πως έκαναν δραστηριότητες και ήταν χαρούμενοι.

Βγήκε ένας άντρας από κάπου, τον ρώτησα "είστε εδώ;". Μου είπε ναι. Του έδωσα ό,τι στοιχεία είχα, ότι ψάχνω για την ομάδα στο δωμάτιο 22, που έχει 4 άτομα και συντονίστρια μια βραχνή γυναίκα. Μου έδωσε το χέρι του και μου είπε πολύ ενθαρρυντικά "έλα μαζί μου". Τον κοίταξα και ήταν γίγαντας, έφτανα περίπου στο γόνατό του. 

Με πήγε σε ένα σπιτάκι, μου είπε "εδώ είσαι" και μπήκαμε μαζί μέσα. Υπήρχαν 7-8 άτομα καθισμένα σε δυο σειρές απέναντι, κι ένα κασσετόφωνο που έπαιζε μια μουσική. Ο γίγαντας κάθισε δίπλα μου, δε μας έδωσαν καμία σημασία, συνέχισαν αυτό που έκαναν. Ήταν φανερό πως έπαιζαν κάποιους ρόλους, κάποιοι έκαναν πως χτυπιούνταν, κάποιοι πήγαιναν πέρα δώθε κλπ. Όταν τελείωσαν, η συντονίστρια (η οποία δεν ήταν η γυναίκα με τη βραχνή φωνή) πήρε ένα μικρόφωνο και ρώταγε έναν έναν με τη σειρά "χρειάζεσαι δικαιολογία για να είσαι ο εαυτός σου;". Είδα πως ο γίγαντας είχε φύγει. Σκέφτηκα τί θα κάνω αν με ρωτήσει κι εμένα αυτή την ερώτηση, ότι θα έπρεπε να πω την αλήθεια που ήταν ναι. Όμως με προσπέρασε χωρίς να με ρωτήσει.

Ανάμεσα στους παρευρισκόμενους ήταν μια κοπέλα η οποία ήταν η Σαββίνα Γιαννάτου. Έκανε κάτι λάθος και η συντονίστρια της είπε "έλα βρε Σαββίνα". 

Ήρθε η ώρα για το επόμενο παιχνίδι και κάποιος πήγε στην πόρτα και άρχισε να βάζει ένα λουκέτο από κορδόνι. Είπα "θέλω να βγω" κι έφυγα.

Πήγα στο θυρωρείο να ζητήσω την τσάντα μου την οποία θεωρούσα σχεδόν απίθανο να βρω. Φώναξα τη θυρωρό, τη ρώτησα αν είναι η γραμματέας και μου είπε "δυστυχώς ναι". 

Ήμουν σε ένα ζαχαροπλαστείο και κοίταζα τις βιτρίνες. Σκεφτόμουν ότι θα περάσει αυτό το καλοκαίρι και θα είναι ακριβώς σαν πέρσι, σα να μην πέρασε ένας χρόνος.

Ήρθε ο Καλτσούνης ντυμένος υπερβολικά ωραία με ένα άσπρο παντελόνι. Κοιτούσε τον ωκεανό. Μου είπε "ήρθα να συζητήσουμε το θέμα που έχεις με τους άντρες". Απάντησα πως τώρα έχουμε πολύ σοβαρότερα προβλήματα. 


Υλοποιήθηκε από τη Webnode
Δημιουργήστε δωρεάν ιστοσελίδα! Αυτή η ιστοσελίδα δημιουργήθηκε με τη Webnode. Δημιουργήστε τη δική σας δωρεάν σήμερα! Ξεκινήστε