Συνομιλίες με τον Σρι Ραμάνα Μαχάρσι

Ο Σρι Μπχαγκαβάν έλαμπε σαν τον ήλιο. Ακόμη και όσοι δεν τον καταλάβαιναν, ή δεν συμφωνούσαν μαζί του, γοητεύονταν και παρά τη θέλησή τους ένιωθαν ανυψωμένοι στην παρουσία του.

Στον ανόνειρο ύπνο ο άνθρωπος δεν κατέχει τίποτα - ούτε το σώμα του. Και αντί να νιώθει δυστυχισμένος, είναι πανευτυχής. Όλοι επιθυμούν τον ατάραχο ύπνο. Το συμπέρασμα είναι ότι η ευτυχία ενυπάρχει στον άνθρωπο και δεν εξαρτάται από εξωτερικά αίτια.

Μιλάει χαμηλόφωνα και τα λόγια του μοιάζουν να βγαίνουν από την καρδιά του.

Η αλήθεια είναι πως ο καθένας είναι εαυτο - κτόνος σε κάθε στιγμή της ζωής του.

Ο δρόμος της γνώσης προσπαθεί να ανακαλύψει πώς επήλθε ο χωρισμός. Η αποξένωση είναι από την πραγματικότητα.

- Κερδίζει κανείς κάτι αν πεθάνει στο Μπεναρές; - Ναι εφόσον

κατανοήσει το αληθινό Μπεναρές και τον αληθινό θάνατο.

Η απομόνωση είναι μέσα στο νου του ανθρώπου. Μπορεί να βρίσκεσαι μέσα στη δίνη του κόσμου και να διατηρείς την αταραξία σου. Είσαι τότε σε απομόνωση. Ένας άλλος μπορεί να ζει στο δάσος και να μη μπορεί να ελέγξει το νου του. Αυτός που
είναι προσκολλημένος στον πόθο δεν βρίσκει την απομόνωση όπου κι αν πάει ενώ ο μη προσκολλημένος βρίκσεται σε διαρκή απομόνωση.

Το έργο που εκτελείται με προσκόλληση αιχμαλωτίζει ενώ αυτό που εκτελείται χωρίς προσκόλληση δεν επηρεάζει τον ενεργούντα. Ακόμα κι όταν εργάζεται, τούτος βρίσκεται σε απομόνωση.

Η βοήθεια είναι ανεπαίσθητη αλλά υπαρκτή. Ένας άγιος ωφελεί ολόκληρη την ανθρωπότητα χωρίς αυτή να το γνωρίζει.

Ο άνθρωπος έχει περιορισμένες ικανότητες και θλίβεται. Θέλει να επεκτείνει τις ικανότητές του για να χαρεί. Όμως για σκέψου το, θα συμβεί όντως έτσι; Αν με τις περιορισμένες του ικανότητες ο άνθρωπος θλίβεται, τότε με την επέκταση των ικανοτήτων του θα πρέπει αναλόγως να αυξηθεί και η θλίψη του.

Ο φωτισμένος είναι τελείως ασάλευτος και δεν επηρεάζεται από το τι τρώει.

Ανάλογα με το στάδιο ωρίμανσης του νου, ο εαυτός εκδηλώνεται εξωτερικά ως ενσαρκωμένος δάσκαλος.

Η διατροφή επηρεάζει το νου. Ως εκ τούτου οφείλει να είναι αγνή.

Έρχεται άραγε ο νους σε επαφή με κάτι διαφορετικό από αυτόν, δηλαδή με τον κόσμο, με τα αντικείμενα;

Τα πάθη συνοδεύοτναι από άρυθμη αναπνοή ενώ η αταραξία και η ευδαιμονία από αργή, απαλή αναπνοή.

Απαρνιέσαι τούτο κι εκείνο από όσα κατέχεις και θεωρείς δικά σου. Αν όμως αντ΄αυτού απαρνηθείς το εγώ τότε απαρνιέσαι τα πάντα μονομιάς. Χάνεται η ρίζα της κτητικότητας. Έτσι, το κακό ματαιώνεται προτού ανθίσει ή πατάσσεται προτού φυτρώσει. Αυτό απαιτεί ισχυρότατη απάρνηση. Η δίψα για να επιτύχεις πρέπει να είναι εξίσου διάπυρη όσο του ανθρώπου που του κρατάνε το κεφάλι μέσα σε νερό και προσπαθεί να ξεφύγει για να σώσει τη ζωή του.

Η ορατότητα και η αορατότητα έχουν σχέση με τον θεατή. Ποιος είναι ο θεατής; Λύσε πρώτα αυτό. Όλα τα άλλα ζητήματα είναι ασήμαντα.

Η ελευθερία είναι να γνωρίσεις τον εαυτό που νιώθεις μέσα σου. Συγκεντρώσου και θα πετύχεις. Ο κύκλος των γεννήσεων και των θανάτων είναι ο νους σου.

Όλοι διρκώς βλέπουν το θεό αλλά δεν τον γνωρίζουν. Βρες τι είναι ο θεός. Οι άνθρωποι κοιτάνε αλλά δεν βλέπουν επειδή δεν γνωρίζουν τον θεό.

Είναι ποτέ δυνατό να γνωσθεί κάτι χωρίς τη γνώση του εαυτού; Όλες οι εγκόσμιες γνώσεις είναι οικοδομημένες σε αυτό το επισφαλές θεμέλιο.

Ο αναζητητής είναι η απάντηση και δεν μπορεί να υπάρξει άλλη απάντηση. Κάτι που πρωτοεμφανίζεται δεν μπορεί να είναι αληθινό. Ό,τι είναι πάντα, είναι αληθινό.

Ο νους πάντα αναζητά εξωτερικές γνώσεις και παραμελεί τις δικές του εσωτερικές γνώσεις.

Ο κόσμος δεν είναι εξωτερικός. Οι αισθητηριακές εντυπώσεις δε μπορούν να προκαλούνται από εξωτερικά αίτια. Εξάλλου, ο κόσμος μπορεί να γνωσθεί μόνο από τη συνείδηση. Ο κόσμος δε σου δηλώνει ότι υπάρχει. Άρα ο κόσμος είναι μια σειρά από σκηνές που εκπορεύει το εγώ.

Ο καθένας είναι ένας αυτοκτόνος. Η τωρινή ζωή είναι αποτέλεσμα του φόνου του αιώνιου αγνού.

Τούτος ο κόσμος σε κοροϊδεύει επειδή τον γνωρίζεις χωρίς να γνωρίζεις τον ίδιο σου τον εαυτό.

Ό,τι λεχθηκε ήταν η σιωπή και οι απορίες των μαθητών λύθηκαν. Αυτό που έχει σημασία είναι να κατανοηθεί ότι δεν υπάρχει τίποτα να μαθευτεί, τίποτα να συζητηθεί, κανένα συμπέρασμα να βγει.

Η αλλαγή περιβάλλοντος δε βοηθάει, το εμπόδιο είναι ο νους.

Ο νους είναι ο αναβάτης και η αναπνοή είναι το άλογο.

Οι άνθρωποι δε βλέπουν πέρα από το σώμα και επιπλέον ποθούν υπερφυσικές ικανότητες.

Έχω αυτό που είναι αναγκαίο να κτηθεί, βλέπω αυτό που είναι αναγκαίο να ιδωθεί.

Ο εσωστραμμένος νους είναι διαφορετικά απασχολημένος και απρόθυμος να μιλήσει. Η σιωπή ως μέθοδος πειθάρχησης έχει σκοπό τον περιορισμό των νοερών δραστηριοτήτων που γεννάει ο λόγος.

Η τωρινή δυσκολία είναι ότι ο άνθρωπος σκέφτεται ότι είναι ο πράττων. Αλλά αυτό είναι λάθος. Η ανώτερη δύναμη είναι που κάνει τα πάντα, ο άνθρωπος είναι μόνο το όργανο.

Η σιωπή είναι λόγος αδιάκοπος. Ο έναρθρος λόγος εμποδίζει τον άλλο λόγο, της σιωπής. Σε σιωπή, βρίσκεσαι σε στενή σχέση με το περιβάλλον. Η αλήθεια διακηρύσσεται δια της σιωπής. Λέγεται ότι η σιωπή αποτελεί αφήγηση. Η σιωπή είναι εξαιρετικά
αποτελεσματική.

Ο χώρος και ο χρόνος είναι μόνο νοητικές αντιλήψεις. Ο αληθινός εαυτός είναι πάνω από το νου. Για τον εαυτό η απόσταση δε μετρά.

Οι γραφές λένε ότι οι άνθρωποι δεν είναι τίποτε άλλο από ζώα αν δεν πετύχουν την τελείωση. Ίσως είναι και χειρότερα από ζώα.

Η αστάθεια του νου είναι μια αδυναμία που οφείλεται στη διαρροή ενέργειας από αυτόν δια των σκέψεων. Όταν περιορίζεις το νου σε μία μόνο σκέψη, αυτή σωρεύει την ενέργεια κι ο νους δυναμώνει.

Σύγχυση: η ιδέα ότι είσαι το σώμα και ότι ο κόσμος είναι αληθινός.

Ναι, βρίσκεσαι πάντα στην καρδιά, ουδέποτε απομακρύνεσαι από αυήν για να μπορέσεις να επιστρέψεις σε αυτήν.

Τα οράματα δεν είναι σημάδια προόδου. Η προσπάθεια αυτή καθ΄αυτή αποτελεί πρόοδο. Το ζητούμενο είναι η σταθερή προσπάθεια.

Ο ανειλικρινής βλάπτεται από τη δοκιμασία της φωτιάς. Η ανειλικρίνειά του φανερώνεται από τη φωτιά. Η ειλικρίνεια είναι αυταπόδεικτη. Ένας αληθνός άνθρωπος, κάποιος που έχει συνειδητοποιήσει τον εαυτό παραμένει χαρούμενος χωρίς να επηρεάζεται από τα απατηλά φαινόμενα. Ενώ ο ψεύτης, ο τελών εν αγνωσία άνθρωπος, δυστυχεί.

Υπάρχουν πολλές δηλώσεις, αλλά καμιά δεν είναι τόσο άμεση όσο το ΙΕΧΩΒΑ= εγώ είμαι.

Το σύμπαν δεν είναι παρά ο ξεδιπλωμένος εαυτός.

Ο καλύτερος τρόπος για να ευχαριστείς είναι να παραμένεις πάντα ως ο εαυτός.

Η δυστυχία οδηγεί στην αποκάλυψη του θεού.

Θεωρώ ότι ο Κρίσνα είναι ο αληθινός θεός επειδή είπε «όποιον κι αν λατρεύει κάποιος, αυτός λατρεύει μόνο εμένα και εγώ τον σώζω» . Ενώ οι άλλοι είπαν "Η σωτηρία είναι μόνο μέσω εμού". Μονάχα ο Κρίσνα είναι ευρέων αντιλήψεων και μίλησε σαν το θεό.

Ακόμα και οι σκέψεις ανιχνεύονται από τους άλλους. Αυτό δείχνει ότι όλοι είναι ένα.

Μόκσα σημαίνει ότι γνωρίζεις πως ουδέποτε γεννήθηκες.

Σου έχει ξεφύγει ο εαυτός σου και ζητάς καθοδήγηση από άλλους. Στηρίξου στον εαυτό σου και το εγώ θα εξαφανιστεί, μέχρι τότε ο σοφός θα λέει «υπάρχει» και ο αμαθής θα ρωτάει «πού».

Τα πιστεώ σου μπορεί να αλλάξουν αλλά όχι η αλήθεια.

Το σχέδιο είναι όντως καλό. Το λάθος είναι δικό μας. Αν διορθώσουμε το λάθος που έχουμε μέσα μας τότε ολόκληρο το σχέδιο γίνετια εντάξει.

Εφόσον αδυνατούμε να βοηθήσουμε τους εαυτούς μας, θα πρέπει να παραδωθούμε εντελώς στο υπέρτατο, τότε εκείνος θα βοηθήσει και εμάς και τον κόσμο.

Ένας νους που περιπλανιέται είναι λάθος δρόμος. Μόνο ένας αφοσιωμένος νους είναι σωστός δρόμος.

Το κάθε τι είναι μέσα στον εαυτό μας. Για να ιδωθεί ο κόσμος πρέπει να υπάρχει ένας θεατής. Δε θα υπήρχε κανένας κόσμος χωρίς τον εαυτό. Ο εαυτός αγκαλιάζει τα πάντα. Αληθινά ο ευατός είναι το παν. Δεν υπάρχει τίποτα δίπλα στον εαυτό.

Οι άνθρωποι αδυνατούν να καταλάβουν την απλή και γυμνή αλήθεια. Δε θέλουν ούτε να ακούσουν γι' αυτή, ενώ διψάνε να ακούνε για το υπερπέραν, τον παράδεισο, την κόλαση, την αναγέννηση. Επειδή τόσο αγαπάνε τα μυστήρια και όχι τη γυμνή
αλήθεια, οι θρησκείες τους καλοπιάνουν με στόχο να τους φέρουν τελικά στον εαυτό.

Όσοι ανακάλυψαν σπουδαίες αλήθειες τις βρήκαν στα σιωπηλά βάθη του εαυτού.

Η αναζήτηση «ποιος είμαι εγώ» είναι το τσεκούρι με το οποίο μπορείς να αποκόψεις το εγώ.

Όταν υπάρχουν σκέψεις αυτές υλοποιούνται. Όταν εξαφανίζονται δεν υπάρχει τίποτα για να υλοποιηθεί. Εξάλλου, αν είσαι ύλη το ίδιο είναι και ο κόσμος.

Οι σκέψεις και οι πράξεις είναι το ίδιο πράγμα.

Ο άνθρωπος είναι φώτιση αυτή καθ' αυτή. Φωτίζει τους άλλους.

Μήπως γνωρίζεις την τωρινή ζωή τόσο καλά που θέλεις να γνρίσεις και τις προηγούμενες;

Η νηστεία είναι μια βοήθεια, αλλά πρόσκαιρη. Η νοερή νηστεία είναι το αληθινό βοήθημα.

Με μια λέξη, η αληθινή σου φύση δεν είναι να είσαι ένας σκεφτόμενος.

Το σώμα δεν είναι παρά ένα τμήμα του όλου. Πρέπει πρώτα να ξεχωρίσεις τη συνείδηση από τα μη συνειδητά και να παραμείνεις μόνο ως συνείδηση.

Ο νους είναι μη απτός, αληθινά είναι ανύπαρκτός. Ο πιο σίγουρος τρόπος να τον ελέγξεις είναι να τον αναζητήσεις.

Είναι εξαιτίας της συνήθειάς σου να ταυτίζεις τον εαυτό σου με το σώμα και την όραση με τα μάτια, που λες ότι δε βλέπεις τίποτε.

Τη στιγμή που ξυπνάς από τον ύπνο και προτού έχεις επίγνωση του κόσμου επικρατεί εκείνο το καθαρό εγώ εγώ, κρατήσου σε αυτό χωρίς να σε πάρει ο ύπνος και χωρίς να σε καταλάβουν οι σκέψεις. Αν κρατηθείς εκεί σταθερά δεν έχει σημασία ακόμα και
εάν βλέπεις τον κόσμο. Ο θεατής παραμένει ανεπηρέαστος από τα φαινόμενα.

Γιατί θρηνείς για τους νεκρούς; Αυτοί απαλλάχτηκαν από τα δεσμά. Το πένθος είναι μια αλυσίδα που χαλκεύει ο νους για να δεθεί με τους νεκρούς. Το πένθος δεν είναι σημάδι αληθινής αγάπης. Μαρτυρεί αγάπη μόνος για το αντικείμενο, για το σχήμα
του μόνο. Αυτό δεν είναι αγάπη. Σημάδι της αληθινής αγάπης είναι η βεβαιότητα ότι το αντικείμενο της αγάπης είναι μέσα στον εαυτό και ότι ουδέποτε μπορεί να γίνει ανύπαρκτο.

Το πνεύμα δεν είναι ασώματο. Τα σώματα διαφέρουν. Το σώμα μπορεί να μην είναι ανδρομερές, μπορεί να είναι λεπτοφυές όπως συμβαίνει στον ύπνο. Η διάνοια δεν αλλάζει, τα σώματα διαφέρουν ανάλογα με τις περιστάσεις.

Εγώ παραμένω ασάλευτος ενώ αμέτρητοι κόσμοι φανερώνονται ως σκέψεις στο νου μου και περιστρέφονται μέσα μου. Τούτος ο διαλογισμός είναι το ύψιστο περιδιάβασμα.

Γιατί παιδεύεσαι να συλλέγεις απειροελάχιστες ποσότητες μελιού από αμέτρητα άνθη; Υπάρχει ένας από τον οποίο μπορείς να λάβεις μια ολόκλρη αποθήκη μελιού εφόσον τον σκεφτείς, τον δεις ή μιλήσεις γι' αυτόν, μπες μέσα σου και βόμβισε σε
κείνον.

Η προσεκτική εκτέλεση των καθηκόντων σου είναι η ύψιστη μορφή υπηρεσίας στο θεό.

Αγνοείς αυτόν που απορεί και προσπαθείς να λύσεις τις απορίες. Πιάσε αυτόν που απορεί και οι απορίες θα εξαφανιστούν.

Διόρθωσε τη δική σου σκοπιά, ο θεός ξέρει πώς να φροντίσει τη δημιουργία του.

Η δυστυχία είναι απλώς μια ανεπιθύμητη σκέψη, ο νους δεν είναι αρκετά ισχυρός για να αντισταθεί σε αυτή.

Δεν υπάρχει πεπρωμένο. Παραδώσου και όλα θα είναι εντάξει. Ρίξε όλη την ευθύνη στο θεό. Μην κουβαλάς το φορτίο εσύ. Τότε τι μπορεί να σου κάνει το πεπρωμένο.

Η σιωπή είναι η αιώνια ροή του λόγου, η οποία εμποδίζεται από τις λέξεις.

Η συνειδητοποίηση του εαυτού μπορεί να επέλθει σε κατάσταση λιποθυμίας αλλά είναι τελείως ανέφικτη στον ύπνο.

Μερικοί λένε πως οφείλεις να είσαι διαρκώς απασχολημένος σε ακρόαση, συλλογισμό και επικέντρωση. Αυτά δε συντελούνται δια της ανάγνωσης βιβλίων, αλλά δια της συνεχούς προσπάθειας να διατηρείς το νου εσωστραμμένο.

Ο εαυτός δεν κινείται, είναι ο κόσμος που κινείται μέσα του.

Η καρδιά είναι η μόνη πραγματικότητα, ο νους δεν είναι παρά μια μεταβατική φάση. Η παραμονή ως ο εαυτός σου σημαίνει είσοδο στην καρδιά.

Εξαιτίας του ταυτισμού του με το σώμα, ο άνθρωπος βλέπει τον κόσμο χωριστό από τον εαυτό του. Αυτός ο σφαλερός ταυτισμός φανερώνεται επειδή ο άνθρωπος ξέφυγε από το αγκυροβόλιο του και παρέκκλινε από την αρχική του κατάσταση.

Το φορτίο από το παρελθόν αποτελεί την τωρινή δυστυχία. Η προσπάθεια να θυμηθείς το παρελθόν είναι σκέτη σπατάλη χρόνου.

Ξεπέρασε τους μαχητές επειδή μπόρεσε να υποτάξει το εγώ - κάτι φοβερά πιο δύσκολο από το να σκοτώσεις χίλιους ελέφαντες.

Ολόκληρο το σύμπαν περιέχεται μέσα σε μια μικροσκοπική τρυπούλα μέσα στην καρδιά. Τα πάθη αποτελούν μέρος του σύμπαντος. Αυτά αποτελούν την αγνωσία.

Έχει λεχθεί ότι ο θεός δημιούργησε τον άνθρωπο και ο άνθρωπος το θεό. Και οι δυο τους γεννούν μόνο μορφές και ονόματα. Αληθινά ούτε ο θεός ούτε ο άνθρωπος είναι δημιουργήματα.

Είναι οι προσκολλήσεις που είναι βλαβερές. Η πράξη αυτή καθ' αυτή δεν είναι βλαβερή.

Η σκέψη «εγώ εργάζομαι» είναι το εμπόδιο. Αναρωτήσου ποιος εργάζεται, μη ξεχνάς να ρωτάς «ποιος είμαι εγώ». Τότε δε θα είσαι δούλος της εργασίας. Αυτή θα εκτελείται αυτομάτως. Μην προσπαθείς ούτε να εργαστείς ούτε να αρνηθείς την εργασία. Αυτό που υποδουλώνει είναι η προσπάθεια. Ό,τι είναι πεπρωμένο να συμβεί, θα συμβεί.

Όσο θεωρείς ότι είσαι το σώμα. Βλέπεις τον κόσμο ως εξωτερικό. Οι ατέλειές του σου είναι αντιληπτές. Ο θεός είναι τέλειος. Το έργο του είναι επίσης τέλειο. Αλλά εσύ το βλέπεις ατελές εξαιτίας του σφαλερού σου ταυτισμού. Για ποιο λόγο εκδηλώθηκε ο εαυτός σαν αυτόν τον άθλιο κόσμο; Για να τον αναζητήσεις. Τα μάτια σου δε μπορούν να δουν τον εαυτό τους. Βάλε έναν καθρέφτη μπροστά τους και βλέπουν τον εαυτό τους. Το ίδιο ισχύει και για τη δημιουργία.

Δε γνωρίζεις τι ήσουν πριν γεννηθείς και παρά ταύτα θέλεις να ξέρεις τι θα γίνεις μετά το θάνατο. Γνωρίζεις τι είσαι τώρα;

Αναμορφώσου πρώτα εσύ και μετά ασχολήσου με τα υπόλοιπα.

Αν οι λέξεις είναι αποτελεσματικές, φαντάσου πόσο πιο αποτελεσματική είναι η σιωπή.

Βυθίσου μέσα σου και βρες τον δρόμο. Κοίτα μόνο εντός, δε μπορείς να τον βρεις ψάχνοντας εκτός.

Στόχος της άσκησης δεν είναι να ακτακτήσουμε κάτι που δεν έχουμε αλλά η εξόντωση των προδιαθέσεων.

Η ειρήνη είναι παντοτινά παρούσα αλλά την κρατάς κάτω, σηκώνεσαι πάνω από αυτήν και προκαλείς ταραχή. Κατόπιν λες «θέλω την ειρήνη»

Ο καθένας αναζητά την ευτυχία αλλά από λάθος εκλαμβάνει τις συνοδευόμενες από οδύνη ευχαριστήσεις ως ευτυχία.

Είσαι άραγε εσύ τώρα στην Ινδία ή είναι η Ινδία μέσα σου.

Εργάσου χωρίς να προσδοκάς τον καρπό των έργων. Μη σκέφτεσαι ότι είσαι ο πράττων, αφιέρωσε τα έργα στο θεό.

Η προσευχή μδεν είναι μόνο λέξεις. Είναι από την καρδιά. Η συγχώνευη στην καρδιά αποτελεί προσευχή. Και αυτό είναι Χάρη.

Είναι άραγε λοιπόν ο κόσμος μόνο μια δική μας σκέψη; Άσε τον κόσμο να λύσει αυτήν την απορία. Ας ρωτήσει εκείνος «πώς εμφανίστηκα».

Ο κόσμος είναι μόνο πνευματικός. Επειδή ταυτίζεσαι με το υλικό σώμα μιλάς για τούτον τον κόσμο ως υλικό και τον άλλο ως πνευματικό. Ενώ ό,τι υπάρχει είναι πνευματικό. Αν συνειδητοποιήσεις τον εαυτό σου ως πνεύμα θα δεις ότι τούτος ο κόσμος είναι μόνο πνεύμα και όχι ύλη.

Η εμπειρία δεν οφείλει απαραιτήτως να είναι πραγματική. Μπορεί να μην έχεις ποτέ δει ένα φίδι και ως εκ τούτου να εκλάβεις ένα σχοινί ως φίδι. Επομένως ο κόσμος δεν είναι απραιτήτως αληθινός. Όμως γιατί να χασομεράς με τέτοιες πολεμικές συζητήσεις; Στρέψε το νου σου μέσα και χρησιμοποίησε το χρόνος σου παραγωγικά.

Νιώθεις έτσι επειδή ταυτίζεσαι με το σώμα. Αυτός ο ταυτισμός είναι ο κόμπος της καρδιάς.

Ο απλός μη- διαβασμένος άνθρωπος ικανοποιείται με τη λατρεία. Αυτοί που βασανίζονται είναι οι βιβλιοφάγοι. Εντάξει, κι αυτοί κάποτε θα προοδεύσουν.

Δεν αρκεί να θυμάσαι το θεό όταν εργάζεσαι, αλλά οφείλεις να τον σκέφτεσαι συνέχεια. Μόνο τότε καθαρίζει ο νους.

Οι σκέψεις είτε καλές είτε κακές σε απομακρύνουν από τον εαυτό, δε σε φέρνουν κοντά του. Επειδή ο εαυτός είναι κοντινότερος από τις σκέψεις.

Δεν υπάρχει πηγαιμός ή ερχομός. Δεν υπάρχει κανένας τόπος όπου θα μπορούσε να μετακινηθεί ο εαυτός.

Ακόμα και ο θάνατος δεν είναι τίποτε άλλο από ένα νοητικό γεγονός.

Με το περιορισμένο εγώ του ο άνθρωπος διαθέτει τόση έπαρση και θρασύτητα. Τι θα συμβεί αν το ίδιο εγώ μεγαλώσει και γίνει τεράστιο. Θα γίνει τεράστια αμαθής και ανόητος.

Πώς ξέρουμε ότι ο κόσμος είναι παροδικός; Αν δεν κρατηθείς από κάτι αμετάβλητο δεν μπορείς να κατανοήσεις τη φευγαλέα φύση του κόσμου.

Ο αγράμματος βρίσκεται σε άγνοια. Ο μορφωμένος άνθρωπος βρίσκεται σε πολυμαθή άγνοια. Και ο ένας και ο άλλος αγνοούν τον αληθινό σκοπό τους. Ενώ ο σοφός δεν βρίσκεται σε άγνοια επειδή γι' αυτόν δεν υπάρχει σκοπός. 

- για ποιο λόγο
επικρατεί η νάρκη στον κοσμο; - εξαιτίας της αμαρτίας.

Η απώλεια κτηθείσης ειρήνης οφείλεται σε αδυναμία του νου.

Ο εαυτός ουδέποτε είναι απατηλός, είναι η μόνη πραγματικότητα. Ό,τι εμφανίζεται στη συνέχεια εξαφανίζεται και είναι άρα πρόσκαιρο. Ο ευατός ουδέποτε εμφανίζεται και εξαφανίζεται.

Με τον ένα ή τον άλλο τρόπο θα απαλλαγείς από τη δυστυχία, ο θεός ουδέποτε εγκαταλείπει εκείνον που παδαδίδεται σε αυτόν.

Οτιδήποτε ορατό δε μπορεί να είναι αληθινό, αυτή είναι η αλήθεια.

Σγκεντρώσου σε εκείνο που συμπαθείς πιο πολύ. Όταν φυλάγεις μόνο μια σκέψη στο νου, όλες οι άλλες παραμερίζονται και τελικά παύουν να παρεμβαίνουν. Όσο σκέφτεσαι διάφορα πράγματα, φανερώνονται και κακές σκέψεις. Όταν επικρατεί μία μόνο σκέψη
του αντικειμένου που αγαπάς, τότε επικρατούν καλές σκέψεις.

Πώς σου φαίνεται που αντιλαμβάνεσαι την ύπαρξη των άλλων μα όχι τη δική σου;

Ψάξε πρώτα να βρεις αν εσύ έχεις μορφή. Τότε θα καταλάβεις το θεό.

Δεν είναι το σώμα ουσιαστικά ένα πτώμα; Μάλλον θα το θεωρήσεις περίεργο να κινηθεί ένα πτώμα, έτσι;

Ουδέποτε υπάρχουν αντικείμενα χωρίος υποκείμενο. Δηλαδή δεν έρχονται τα αντικείμενα να σου δηλώσουν ότι υπάρχουν, αλλά εσύ είσαι που λες ότι υπάρχουν αντικείμενα.

Οι θεικές φανερώσεις είναι εξίσου αληθινές όσο η δική σου ύπαρξη. Όταν ταυτίζεσαι με το σώμα σου βλέπεις ανδρομερή αντικείμενα. Όταν ταυτίζεσαι με το νοητικό επίπεδο, όπως
συμβαίνει σε όνειρο, βλέπεις πράγματα εξίσου λεπτοφυή. Τα αντιληπτά αντικείμενα είναι ανάλογα με την κατάσταση του θεατή.

Εφόσον δηλώνεις αμαθής, είσαι σοφός. Είναι άραγε όποιος δηλώνει τρελλός αληθινά τρελλός;

Πώς βρίσκει κανείς τον γκουρού του; Ο θεός, που διαποτίζει τα πάντα, μέσα από τη χάρη του, λυπάται τον αφοσιωμένο πιστό και του φανερώνει την οντότητά του ανάλογα με το επίπεδο στο οποίο βρίσκεται ο πιστός. Ο πιστός σκέφτεται ότι είναι άνθρωπος και περιμένει μια ενσώματη ανθρώπινη σχέση.

Ο γκουρού σιωπά κι η ειρήνη τυλίγει όλους τους μαθητές. Η σιωπή του είναι περισσότερο απέραντη και κατηγορημαιτκή από όλες τις γραφές μαζί.

Αυτή τη στιγμή η μη πραγματικότητα αποτελεί έμμονη ιδέα για μας.

Τα παιδιά πάντα βρίσκονται στο σπίτι. Κι εμείς είμαστε εκεί αλλά ονειρευόμαστε και φανταζόμαστε ότι βρισκόμαστε έξω από το σπίτι.

Όποιος σκέφτεται ότι ενεργεί είναι επίσης αυτός που υποφέρει. Μα, οι πράξεις παρακινούνται από το θεό και το άτομο είναι μόνο όργανό του. Οι άνθρωποι καταφεύγουν σε αυτή τη σκέψη μόνο όταν υποφέρουν, ποτέ όταν χαίρονται. Αν τηρήσουν την πεποίθηση ότι είναι όργανα του θεού σε όλες τις περιπτώσεις, τότε δε θα υποφέρουν ποτέ.

Η επιτυχία γεννάει αλαζονεία και αυτό αναχαιτίζει την πνευματική πρόοδο του ανθρώπου. Από την άλλη μεριά η αποτυχία είναι ωφέλιμη, επειδή ανοίγει τα μάτια του ανθρώπου στα όριά του και τον προετοιμάζει για να παραδοθεί.

Το όνομα του θεού δεν πρέπει να λέγεται με ανειλικρινή και επιπόλαιο τρόπο, χωρίς συναίσθηση του νοήματος. Χρήση
του ονόματος του θεού σημαίνει επίκλησή του και ανεπιφύλακτη παράδοση σε εκείνον. Μετά από μια τέτοια παράδοση, το όνομα του θεού διαρκώς συνοδεύει τον άνθρωπο.

Η λατρεία του θεού με άνθη και άλλα εξωτερικά αντικείμενα είναι μπελαλίδικη. Ακούμπησε απλώς ένα μόνο άνθος, την καρδιά σου και παράμεινε εν ειρήνη.

Όσο δε γνωρίζεις το ίδιο σου το όνομα είναι αδύνατον να γνωρίσεις το όνομα που διαποτίζει το παν. Εκείνος που
γνωρίζει τον εαυτό του ανακαλύπτει το όνομα παντού. Ακριβώς όπως ένα ολόκληρο δέντρο περιέχεται εν δυνάμει στο σπόρο, έτσι και ο κόσμος εμπεριέχεται μέσα στο νου.

Επειδή τώρα νιώθεις μέσα στον κόσμο, βλέπεις τον κόσμο που βλέπεις. Αν πας πάνω από αυτόν, ο κόσμος θα εξαφανιστεί και θα λάμπει μόνο η πραγματικότητα.

Παράτα τη σκέψη «εγώ είμαι το σώμα» και συνειδητοποίησε αντί αυτού «εγώ δεν είμαι, εσύ είσαι το παν».

Οι πράξεις δεν είναι τίποτε άλλο παρά ενδείξεις του νου.

Δε θα πρέπει κανείς να έχει ούτε την πιο ελάχιστη αμφιβολία ότι είναι ελεύθερος ενώ ζει. Εκείνος ζει μονάχα για το καλό του κόσμου.

Παραδώσου σε αυτόν και δέξου ό,τι βούλεται εκείνος είτε σου φανερώνεται είτε όχι. Αν του ζητήσεις αυτό που ευχαριστεί εσένα, τότε δεν είναι υποταγή αλλά εντολή σε αυτόν. Εκείνος ξέρει τι
είναι καλύτερο για σένα και πώς να γίνει, άφησε τα πάντα στα χέρια του, φόρτωσέ τα όλα σε εκείνον.

Ουδείς μπορεί να δει το θεό και να διατηρήσει την ατομικότητά του.

Ο νους που αντιλαμβάνεται το χώρο, δεν είναι άραγε και ο ίδιος χώρος; Ο χώρος είναι υλικός αιθέρας, ο νους είναι νοητικός αιθέρας.

Αν κάποιος παραμείνει εν ειρήνη, τότε παντού γύρω του επικρατεί ειρήνη.

Τι είναι το πρέπον και το μη πρέπον; Δεν υπάρχει κανένα μέτρο για να κριθεί κάτι ως ορθό και κάτι άλλο ως λάθος. Αν παραμείνεις εσύ όπως πρέπει, τότε το πρέπον θα επικρατήσει στον κόσμο.

Το λάθος που βλέπεις στον άλλο είναι το δικό σου λάθος. Ο διαχωρισμός του ορθού από το λάθος γεννά την αμαρτία.

Εφάρμοσε ό,τι είναι σωστό κα παράμεινε σιωπηλός. Η σιωπή σου θα έχει μεγαλύτερο αποτέλεσμα από τα λόγια και τις πράξεις σου. Ανεξαρτητοποιήσου και λύσε το αίνιγμα εσύ ο ίδιος. Εσύ πρέπει
να το κάνεις.

Ουδείς αναζητάει να φωτιστεί επειδή ουδείς είναι αφώτιστος.

Πού βλέπεις θάρρος στο να λέγονται τα πράγματα όπως είναι;

Πρωταρχικά είσαι απεριόριστος και τέλειος. Κατόπιν υποδύεσαι περιορισμούς και γίνεσαι νους.

Γνωρίζω ότι έγιναν πράγματα ακόμα κι όταν δεν ήθελα να γίνουν. Εξ ου συμπεραίνω ότι έπρεπε να συμβούν οπότε δε λέω όχι.

Η αληθινή δύναμη χαρίζεται από την επίμονη και απαρέγκλιτη πορεία προς την ορθή κατεύθυνση,

Οι γραφές δεν είναι αναγκαίες για έναν εσωστραμμένο νου, προορίζονται για τους υπόλοιπους.

-  ποια είναι η θεραπεία για το θύμα της μαύρης μαγείας;- η αφοσίωση στο θεό.

Αν σε βρίσουν ή σε χτυπήσουν αυτό δε θεραπεύεται με την ανταπάντηση ή την αντίσταση. Απλώς σώμπασε. Αυτή η σιωπή
θα χαρίσει ειρήνη στο θύμα και θα ανησυχήσει το θύτη σε σημείο να παραδεχτεί το λάθος του απέναντι στο θύμα.

Η σιωπή είναι η πιο μεγαλόφωνη μορφή προσευχής.

Οφείλεις να ενεργείς με τρόπο ώστε να μην αυξάνει η αιχμαλωσία αλλά να αποδυναμώνεται, αυτό επιτυγχάνεται δια της ανιδιοτελούς δραστηριότητας.

Αληθινός άνθρωπος είναι μόνο εκείνος που, ενώ δρα μέσα στον κόσμο, παραμένει χωρίς επιθυμίες και δεν ξεχνά την αληθινή και ουσιαστική του φύση.

Ο καθένας βλέπει μόνο τον ίδιο του τον εαυτό στα πάντα και παντού. Βρίσκει τον κόσμο και το θεό ανάλογα με ό,τι ο ίδιος είναι.

Η αναζήτηση «ποιος είμαι εγώ» είναι η μόνη θεραπεία για όλα τα κακά του κόσμου. Επίσης, αποτελεί τέλεια ευδαιμονία.

Η σιωπή είναι η ύψιστη ευγλωτία, η ειρήνη είναι η ύψιστη δραστηριότητα.

Οι πάντες είναι οι γκουρού μας. Οι κακοί μας λένε μέσα από τις κακές τους πράξεις «μην έρθεις κοντά σε μένα», οι καλοί είναι πάντα καλοί.

Δεν υπάρχει κανένα εξωτερικό πράγμα που δεν είναι επίσης εσωτερικό.

Ο θεός που μας έστειλε μέσα στον κόσμο έχει το δικό του σχέδιο και αυτό θα εκπληρωθεί οπωσδήποτε.

Ουδείς μπορεί να αποφανθεί για τη φύση ενός άλλου ούτε μπορεί να αιχμαλωτίσει ή να απελεθθερώσει κάποιον άλλο.

Η οδύνη και η χαρά εναλλάσσονται. Κανείς οφείλει να τις υπομένει και να τις χαίρεται χωρίς να παρασύρεται από
αυτές.

Το αληθινό όνομα του ανθρώπου είναι απελευθέρωση.

Ο θεός έχει το δικό του σχέδιο και όλα γίνονται σύμφωνα με αυτό το σχέδιο. Ουδείς πρέπει να ανησυχεί για ό,τι συμβαίνει.

Ένας άνθρωπος μπορεί να ζήσει ευτυχισμένος μόνο όταν νιώθει ότι δεν έχει ανάγκη από τίποτα για να ζήσει.

Η επιθυμία να γνωρίσεις το νόημα της ζωής είναι προιόν καλού κάρμα. Όσοι δεν αναζητάνε αυτή τη γνώση απλώς κατασπαταλάνε τη ζωή τους.

Ο θεός είναι μέσα στους πάντες και εργάζεται μέσω όλων. Αλλά η παρουσία του εργάζεται μόνο μέσα σε καθαρμένους νόες. Οι καθαροί αντανακλούν τις πράξεις του θεού πιο ξεκάθαρα από τους ρυπαρούς νόες.

Ο σοφός είναι εντελώς ξύπνιος εκεί που το σκοτάδι τυλίγει τους άλλους.

Καμιά φορά ο άνθρωπος φαντάζεται ότι κάτι υπάρχει δίπλα του στο σκοτάδι. Αν κοιτάξει προσεκτικά δεν βλέπει φάντασμα αλλά κάποιο σκούρο αντικείμενο. Αν δεν κοιτάξει προσεκτικά το φάντασμα γεννάει τρόμο στον άνθρωπο. Το μόνο αναγκαίο είναι το προσεκτικό κοίταγμα.

Ο ενθουσιασμός επειδή πέτυχες είναι κάτι τελείως απατηλό. Κάτι που κερδίζεται, οπωσδήποτε τελικά χάνεται.

Ας ποθείς αλλά να είσαι έτοιμος για οτιδήποτε ακολουθήσει. Κάνε την προσπάθεια αλλά μη χαθείς μέσα στο αποτέλεσμά της. Δέξου με αταραξία ό,τι συμβεί. Η ευχαρίστηση και η οδύνη είναι απλώς
νοητικά φαινόμενα. Δεν έχουν σχέση με τις αντικειμενικές πραγματικότητες.

Ο κόσμος δεν είναι άλλο από το νου, ο νους δεν είναι άλλος από την καρδιά. Αυτή είναι όλη η αλήθεια.

Το πρόσωπο έχει φανερωθεί για έναν ορισμένο σκοπό. Ο σκοπός αυτός θα συντελεστεί είτε κάποιος νομίζει ότι πράττει είτε όχι.

Άσε τους άλλους ήσυχους, φρόντισε εσύ τον εαυτό σου και οι άλλοι θα φροντίσουν τους εαυτούς τους.

-νιώθω σα να περιπλανιέμαι σε ένα δάσος όπου έχασα το μονοπάτι - εσύ είσαι ο υπάρχων κι όμως μιλάς για δάση και
δρόμους.

Ακόμα κι αν δεν προσπαθήσεις να κάνεις το καθήκον σου τελικά θα το κάνεις. Άσε το σώμα να επιτελέσει το σκοπό για τον οποίο φανερώθηκε.