Ιστορίες της ΝΕΡΙΤ
Πήγα. Ήταν 7 Νοέμβρη του 2014, ένα χρόνο ακριβώς μετά τα ΜΑΤ.
Το κτίριο άδειο και κρύο. Άδειο. Άδειοι διάδρομοι, σκοτεινοί. Περίεργο που έλειπε ο Τάσος από το ισόγειο, η Αγγελική από το εργαστήριο, περίεργα πράγματα, αφύσικα.
Τους βρήκα όλους συμπυκνωμένους σε ένα μικρό τμήμα των εγκαταστάσεων. Σα να φοβούνταν το κενό και μαζεύτηκαν ο ένας κοντά στον άλλο. Οι υπόλοιποι χώροι άδειοι και σκοτεινοί. Τεράστιες αίθουσες κλειστές.
Η υποδοχή που μου έκαναν ήταν ευγενική. Προσπάθεια να φανούν όλα φυσιολογικά. Ο διευθυντής με απάλλαξε από τη δοκιμασία να μείνω σε αυτό τον χώρο με αυτούς τους ανθρώπους, με τοποθέτησε σε άλλο τμήμα. Είπα ευχαριστώ.
Εκεί που πήγα αισθάνθηκα σα να μαίνεται γύρω μου μάχη κι εγώ να βρίσκομαι κάπου προστατευμένη. Σα να με πήρε ένα αόρατο χέρι και να με τοποθέτησε στην ασφάλεια. Πολλές φορές στη ζωή μου αισθάνθηκα προστασία, αυτό όμως ξεπέρασε κάθε όριο εύνοιας.
Δούλεψα έναν χειμώνα στο άδειο κτίριο χωρίς να με ενοχλήσει κανείς. Ίσως γιατί με πήγαινε κάθε πρωί στην πόρτα ο Τάσος. Η δουλειά ενδιαφέρουσα και ευχάριστη.
Την άνοιξη ξανα άνοιξε η ΕΡΤ. 200 συνάδελφοι μπήκαν από έξω μέσα, όλοι μαζί, χαρούμενοι. Περίεργη στιγμή. Τους κοιτούσα από το παράθυρο, 200 άτομα μόνο, φάνηκαν τόσο λίγοι. Μπήκαν ήσυχα, τους φώτιζε ο ήλιος. Στο μπαρ τους κέρασαν καφέ. Είπαν "σας περιμέναμε". Ψέμα, κανείς δεν τους περίμενε. Υπήρχε κάτι άρρωστο σε αυτή την είσοδο, αναρωτήθηκα αν θα συμμετείχα σε περίπτωση που είχα μείνει άνεργη.
Ο πρώτος καιρός είχε εντάσεις. Τσακωμοί συνέχεια, εμείς, εσείς κλπ. Κακίες, ειρωνείες, ρεβανσισμοί. Σιγά σιγά ησυχάσαμε, είναι κοινό μυστικό ότι η υλική ασφάλεια ημερώνει τον άνθρωπο.
Τα επόμενα 4 χρόνια η Ε.Ρ.Τ. κατρακύλησε σταθερά όλα τα σκαλιά της παρακμής. Ο εκπρόσωπος εργαζομένων που δεν αξιοποιήθηκε ποτέ, εργασιακές εκκρεμότητες που χρόνιζαν, παντελής έλλειψη οργάνωσης, προπαγανδιστικές εκπομπές, επίπεδο παρεχόμενων υπηρεσιών που διαρκώς ολίσθαινε, "υπουργοποιήσεις" ανθρώπων της ertopen. Φτάσαμε όλες οι διευθυντικές θέσεις να καλυφθούν από το σκληρό πυρήνα της ΠΟΣΠΕΡΤ, άνθρωποι αγράμματοι και άσχετοι ανέλαβαν νευραλγικές θέσεις. Βασικά δεν έμεινε κανένας από αυτούς χωρίς διευθυντική θέση. Ακόμα και η Άννα που έφτυνε κάτω τις φλούδες από τα σπόρια...
Παρακολουθούσα με ντροπή, για πρώτη φορά ντρεπόμουν που ήμουν εκεί μέσα. Προσπαθούσα βέβαια να ανταποκρίνομαι ευσυνείδητα στο πόστο μου, όπως και πολλοί άλλοι, αντιμετωπίζοντας κάθε μέρα όλον τον παραλογισμό και την αδιαντροπιά. "Συνάδελφοι" που έρχονταν στη δουλειά για να δουν τους φίλους τους και δεν έβρισκαν τίποτα παράλογο σε αυτό, άλλοι που έρχονταν για να κοιμηθούν, να παίξουν πιάνο, να δοκιμάζουν ρούχα. Γενικότερα, η ιδέα ότι είμαστε εκεί για να προσφέρουμε μια συγκεκριμένη υπηρεσία ήταν ανύπαρκτη ή έστω τελευταία στη λίστα των προτεραιοτήτων. Για να κάνεις μια απλή δουλειά έπρεπε να χτυπηθείς ανάμεσα στη Σκύλλα και τη Χάρυβδη της γραφειοκρατίας και της γαϊδουριάς.
Συνέβη μετά από αιμοδοσία να με στέλνουν από το ένα γραφείο του Ραδιομεγάρου στο άλλο, είχα γυρίσει όλους τους ορόφους, κι όταν τελικά έφτασα στην αρμόδια και της είπα "χρειάστηκε να πάω επειγόντως σήμερα να δώσω αίμα για έναν συνάδελφο και θέλω να πάρω τη νόμιμη άδεια ανάρρωσης" μου απάντησε "δε με αφορά". Είχα λίγο ζαλιστεί από το περπάτημα και την ορθοστασία και προτίμησα να πάω στο γραφείο μου. Όμως ήθελα να της πω μακάρι να μην την αφορούσε, δυστυχώς όμως την αφορά και αφορά κι εμένα και πολλούς άλλους.
Ο αυτισμός και η ιδρυματοποίηση των ανθρώπων μέσα σε αυτό το φορέα φάνηκε καθαρά στις ευροεκλογές. Το αποτέλεσμα απρόσμενο. Για τους λογικούς ανθρώπους απρόσμενη ήταν μόνο η διαφορά 10 μονάδων. Για τους εργαζόμενους της Ε.Ρ.Τ. απρόσμενο ήταν γενικά το αποτέλεσμα αφού είχαν πείσει τον εαυτό τους ότι τα πάνε μια χαρά, όλοι έχουν καλές δουλειές και είναι εξίσου ευχαριστημένοι, η Ε.Ρ.Τ. εκτελεί στο σκοπό της με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, η κυβέρνηση που την άνοιξε είναι εξίσου αγαπητή σε όλους τους Έλληνες.
Κι έρχεται το αποτέλεσμα που δε μπορείς να αγνοήσεις. Η κυβέρνηση είναι σίγουρο ότι θα αλλάξει. Αυτή που άνοιξε την ΕΡΤ θα φύγει και θα την αφήσει υποβαθμισμένη στο εξαγριωμένο πλήθος. Κατήφεια και μουγκαμάρα στους διαδρόμους του Ραδιομεγάρου. Τρέξιμο τελευταία στιγμή για να κλείσουν οι εκκρεμότητες, δημοσιεύτηκε μετά από 4 χρόνια η ΚΥΑ που ρύθμιζε τις εργασιακές εκκρεμότητες από τη διετία του κλεισίματος.
Κυριακή 7 Ιουλίου 2019. Αυτοδυναμία στη Νέα Δημοκρατία, πρωθυπουργός ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Από την πρώτη μέρα κάνει ακριβώς τα αντίθετα από ό,τι είχε εξαγγείλει. 51 υπουργοί, ανάμεσά τους ο Βορίδης και ο Γεωργιάδης - το σήμα ότι εκλείπει κάθε ελπίδα σοβαρότητας. Και το απίστευτο: Η ΕΡΤ υπάγεται απευθείας στο Μέγαρο Μαξίμου. Ζούμε πρωτοφανή πράγματα, δε μπορώ να το πιστέψω. Στη δουλειά μιλάνε για μετατάξεις. ότι σε ένα χρόνο θα έχουν μείνει μόνο 500 άτομα.
Θα δείξει.