Ηλύσια πεδία

Παρηγορώ τη φίλη μου τη Μελίνα για το θάνατο ενός παλιού αγαπημένου της. Ο άντρας της της δίνει να καπνίζει για να ναρκώνεται.

Φεύγω από το σπίτι τους και περιμένω το λεωφορείο για τον Πειραιά. Στη στάση υπάρχει ένας βωμός που περνούν όλοι και τον προσκυνάνε. Κοιτάζω από κοντά τί είναι. Έχει πάνω γράμματα και σύμβολα που αλλάζουν συνεχώς. Έχω συναίσθηση ότι πρέπει να θυμηθώ τί γράφει για να το επεξεργαστώ όταν ξυπνήσω αλλά είναια δύνατον.

Μπαίνω στο λεωφορείο και φτάνω στον Πειραιά. Υπάρχει ένας αρχαιολογικός χώρος που λέγεται "Ηλύσια πεδία". Έχει μια τεράστια ορθάνοιχτη είσοδο, απορώ πώς είναι τόσο εύκολη η πρόσβαση σε έναν τόσο σημαντικό χώρο και μάλιστα λίγο πριν νυχτώσει. Μπαίνω. 

Άνθρωποι με άσπρα έχουν μαζευτεί για να γιορτάσουν κάποια θρησκευτική περίσταση. Υπάρχει μια σκάλα από σκαλοπάτια αλατιού που οδηγούν στη θάλασσα. Από κει κατεβαίνουν άνθρωποι και θεραπεύονται. 

Σιγά σιγά το πλήθος με στριμώχνει και δεν έχω πια πρόσβαση στην έξοδο. Μπαίνω σε μια ταβέρνα. Ο ταβερνιάρης έχει γύρω του μια πράσινη αχλή στο χρώμα της ελιάς. Μου λέει "καλά το κατάλαβες ότι η πόρτα από την οποία μπήκες πλέον δεν υπάρχει. Ο μόνος δρόμος για να βγεις από δω είναι αυτός εκεί" . Ήταν το μονοπάτι που οδηγεί στο ναό της Αθηνάς στο Σούνιο. Είδα 2 μικρές ομάδες να φεύγουν από κει, η τελευταία κοπέλα μου φάνηκε πολύ ψόφια, σκέφτηκα ότι για να βγαίνει αυτή σίγουρα μπορώ κι εγώ. Έπρεπε να ανέβω στην τελευταία κερκίδα αλατιού κι από κει να κατέβω μια σκάλα πίσω της που έβγαινε στο μονοπάτι. Όταν όμως έφτασα στη σκάλα ήταν πολύ στενή και έλειπαν 7 σκαλιά στην αρχή της, θα έπρεπε να μείνω για λίγο στο κενό σφηνωμένη. Γύρισα πίσω στον ταβερνιάρη. "Μήπως με άκουσες να πω ότι είναι ένας εύκολος δρόμος; Είναι δύσκολος δρόμος αλλά δεν υπάρχει άλλος δρόμος για σένα". Είπα "από κει δεν πάω, θα σκοτωθώ". 

Γύρισα στα άσπρα βράχια από αλάτι, νύχτωνε. Βρήκα ένα ζευγάρι να κάθεται στους βράχους. Ρώτησα πώς θα βγω. Η γυναίκα μου είπε ήρεμα "κατανοώ την ανάγκη σου να βγεις, αλλά, μιας και βρίσκεσαι εδώ, γιατί δεν εκμεταλλεύεσαι την ευκαιρία αυτής της θρησκευτικής γιορτής για να αναπτυχθείς πνευματικά; ". Φώναξα έξαλλη "ΠΩΣ ΘΑ ΒΓΩ ΑΠΟ ΔΩ ΠΡΙΝ ΝΥΧΤΩΣΕΙ". Ο άντρας μου είπα τρυφερά "θες να βγεις; Ακολούθησέ με!" και άρχισε να τρέχει. 

Τον ακολούθησα. Πήδηξε μια τεράστια καγκελόπορτα. Πήδηξα και γω χωρίς δεύτερη σκέψη παρόλο που ήταν κάτι πολύ πιο επικίνδυνο από τη σκάλα με το κενό 7 σκαλιών. Πιο κάτω μπήκε σε ένα σπίτι, μπήκα πίσω του. Σε ένα σημείο που είχε τρεις διαφορετικές κατευθύνσεις τον έχασα. Φώναζα "πού είσαι; Πού είσαι;". Από μια ντουλάπα η Ντερντινοπούλου μου έδειξε ότι είναι μέσα στη ντουλάπα. Βγήκε ένα χέρι και με τράβηξε μέσα. Ήταν ο άντρας που ακολουθούσα. Μου έκανε κάτι στο πρόσωπο, με είδα σε έναν καθρέφτη, ήμουν διαφορετική με πολύ νεανικό δέρμα στη λωρίδα που περιλαμβάνει τα αυτιά και το στόμα. Είπε "από δω και πέρα σε αυτό το σημείο θα είσαι κοριτσάκι".

Βγήκαμε και τρέχαμε μέσα στη νύχτα πλάι πλάι τώρα. Τον πήρε η γυναίκα του τηλέφωνο να ρωτήσει για την πρόοδό μου. Χάρηκα που ήταν με το μέρος μου. Ο άντρας της είπε ότι προόδευσα και θα βγω. 

Τελικά βγήκα. 

************************************************************************************************************************************

Σε ένα