Η Μόμο

Υπήρχαν κάμποσοι άνθρωποι που πίστευαν πως στον οδοκαθαριστή Μπέπο λείπανε μερικές βίδες. Κι αυτό γιατί χαμογελούσε ευγενικά όταν τον ρωτούσες κάτι και δεν απαντούσε. Σκεφτόταν. Κι όταν έβρισκε πως η απάντηση δεν ήταν απαραίτητη δε μιλούσε καθόλου. Όταν έβρισκε πως ήταν απαραίτητη, τότε σκεφτόταν πολύ. Καμιά φορά χρειαζόταν δυο ώρες, άλλες φορές και μια ολόκληρη μέρα για να απαντήσει.
Στο μεταξύ ο άλλος είχε φυσικά ξεχάσει τι τον είχε ρωτήσει και τα λόγια του Μπέπου του φαίνονταν παράδοξα. Ήξερε πως του χρειαζόταν τόσος καιρός για να μην πει ποτέ κάτι που δεν ήταν αλήθεια. Γιατί κατά τη γνώμη του, όλα τα κακά του κόσμου προέρχονταν από τα πολλά ψέματα, που λέγονταν σκόπιμα και όχι σκόπιμα, όταν κάποιος βιαζόταν ή δεν ήξερε κάτι ακριβώς.

**********************************************************

Όμως ο Τζίτζης κούνησε μονάχα θλιμμένα το κεφάλι του και είπε: δεν καταλαβαίνω τίποτα απ' αυτά που λες γιατί στην καρδιά μου υπάρχει ένας κόμπος και δε μπορώ να θυμηθώ τίποτα. Η βασιλοπούλα Μόμο έχωσε τότε το χέρι της στο στήθος του κι έλυσε πολύ εύκολα τον κόμπο που έδενε την καρδιά του.

**********************************************************

Το πιο επικίνδυνο πράγμα που υπάρχει στη ζωή είναι τα όνειρα που πραγματοποιούνται