Δεκέμβρης 1999 κάτω από τον Σείριο

- Η καρδιά μου είναι μαύρη σαν τη νύχτα της 17ης Δεκέμβρη

- Η νύχτα του Δεκέμβρη δεν είναι μαύρη, είναι λαμπερή, κοίτα το Σείριο!

Τα μάτια σου έκαψαν από θυμό.

Ένας άντρας με φούστα είπε "αγάπη είναι η φιλανθρωπία" (η νύχτα γρύλλισε)

Μια γυναίκα είπε "αγάπη είναι ένα όμορφο σπίτι" (η νύχτα μειδίασε)

"Αγάπη είναι να προστατεύεις" (η νύχτα ούρλιαξε: κακούργοι! ας μπορούσα να σώσω τα παιδιά σας!)

Είπα "αγάπη είναι να φροντίζεις για την ευτυχία του άλλου" (κι ένιωσα ένα δυνατό ράπισμα)

Τότε σηκώθηκες ήρεμα από το παγκάκι σου και είπες: "Αγάπη είναι να μη συγχωρείς"

Η νύχτα σε κοίταξε τρυφερά και σου έκανε νόημα να σωπάσεις. Τότε η νύχτα μίλησε και είπε:"Τις σφαίρες τις κουμπώνει ο Δημιουργός."

70.000 ουράνιες σφαίρες κούμπωσαν από πάνω σου, κάθισες ευτυχισμένος στο παγκάκι σου και ήσουν τόσο ελαφρύς που διαχύθηκες στο χώρο γύρω σου. Κοίταξες ψηλά και γέλασες δυνατά με το πιο χαρούμενο γέλιο που έχει ποτέ ακουστεί στο σύμπαν. Οι 14 κόρες του Σείριου σταμάτησαν για ένα δευτερόλεπτο την κωπηλασία τους, για να σου κλείσουν το μάτι. Είπες: "σκέφτομαι τη ζωή μου, αυτά που έγιναν μετά κι αυτά που θα γίνουν πριν και δε θυμάμαι ποτέ να ήμουν πιο ευτυχισμένος από τώρα".