Δασκάλα ή κατίνα

Θα σας μιλήσω τώρα για μια "δασκάλα" αστρολογίας που είχα την ατυχία να υποστώ για κάποιους μήνες στη σχολή που σπουδάζω.

Μια σύντομη εισαγωγή σχετικά με το ενδιαφέρον μου γι' αυτή την τέχνη: ξεκίνησε σχετικά πρόσφατα, κορυφώθηκε με έναν μεγάλο έρωτα για έναν αστρολόγο και κατέληξε σε μια σχολή αστρολογίας. Τη σχολή τη διάλεξα τελείως διαισθητικά και δεν έπεσα έξω. Ευχάριστο περιβάλλον, πολύ προχωρημένος και γλυκός δάσκαλος. Οι συμμαθήτριές μου ήταν στην ίδια φάση με μένα, είχαν τις βασικές γνώσεις και ενδιαφέρονταν να τις εμβαθύνουν με σκοπό την αυτογνωσία. Τα πρώτα μαθήματα τα κάναμε με το δάσκαλο και ιδιοκτήτη της σχολής. 

Μια μέρα μπήκαμε στην τάξη και συναντήσαμε μια νέα δασκάλα που δήλωσε ότι τα επόμενα μαθήματα θα μας τα κάνει η ίδια. Μια ξανθούλα, μίλαγε γλυκά και υπαινίσσονταν ότι ξέρει πολλά. Το πρώτο μάθημα μας ενθουσίασε όλες. Στις επόμενες συναντήσεις μας το επίπεδο του μαθήματος έπεσε αισθητά χάνοντας οποιαδήποτε συνοχή. Η δασκάλα δε θυμόταν τί είχε πει και τί είχε στείλει, πήδαγε από το ένα θέμα στο άλλο δίνοντας έμφαση σε αποσπασματικές λεπτομέρειες, ήταν γεμάτη αντιφάσεις και ασυνέπειες. Παράλληλα δεν έχανε ευκαιρία να περιαυτολογήσει, να μιλήσει για τις βαθιές σπουδές τις (για τις οποίες ποτέ δε μάθαμε ακριβώς πού έγιναν), για την άριστη πτυχιακή της, τα χρόνια διαλογισμού που έκανε. 

Ειδικά ο διαλογισμός, ήταν κάτι που το ανέφερε συχνά κάνοντας μια συμμαθήτριά μου να της ζητήσει να μας κάνει κι εμάς... Κατάλαβα ότι δεν είχε ιδέα και ονόμαζε διαλογισμό κάποιο είδος καθοδηγούμενου οραματισμού. Γρήγορα κατάλαβα ότι δεν ήταν σε θέση να απαντήσει επαρκώς σε καμία από τις ερωτήσεις μου και σταμάτησα να της τις απευθύνω. 

Παρόλ' αυτά οι συμμαθήτριές μου συνέχιζαν να εκφράζουν τον ενθουσιασμό τους για τη δασκάλα, η οποία τον δεχόταν ευχαρίστως και τον ζητούσε απεγνωσμένα. Ίσως γιατί σιγά σιγά δημιουργήθηκε ένα κλίμα μεγάλης οικειότητας και το μάθημα κατέληξε πιο πολύ σε ομαδική ψυχοθεραπεία που είχαν όλες ανάγκη. 

Η πρώτη μου ριζική διαφωνία ήρθε για θέμα ηθικής όταν συμβούλεψε ευθέως μια συμμαθήτριά μου να αρχίσει να εξαπατά τους άλλους, αφού έχει αυτή τη δυνατότητα, λόγω της θέσης του Ποσειδώνα στο χάρτη της. Αργότερα μας συμβούλεψε να μην κάνουμε το καλό διότι αυτό δε θα μας φέρει το επιθυμητό αποτέλεσμα στη ζωή, αλλά τότε την είχα ήδη κατατάξει και δεν ασχολήθηκα. 

Μια Κυριακή κάναμε ένα επαναληπτικό μάθημα με τον παλιό μας δάσκαλο. Μετά το μάθημα η δασκάλα είχε κάποιο σεμινάριο. Ήρθε νωρίτερα και κάθισε μαζί μας στην τάξη διακόπτοντας κάθε τόσο για να λέει βλακείες. Σε κάποια φάση ρώτησε το δάσκαλο αν μπορεί να βάλει καφέ κι εκείνος της είπε ότι θα βάλει ο ίδιος - είναι πάντα πολύ ευγενικός και φιλόξενος. Η αντίδρασή της ήταν κάτι μεταξύ ακατανόητου αστείου και ξεσπάσματος ανισόρροπου πεντάχρονου. Άρχισε να φωνάζει υστερικά "αμάν, ούτε για να φτιάξω έναν καφέ δε με εμπιστεύεσαι" κι έφυγε για την κουζίνα... Έμεινα αποσβολωμένη. 

Όταν τελειώσαμε το επαναληπτικό μάθημα έθεσα μια ερώτηση στο δάσκαλο που τον ενθουσίασε. Αγαπά τη δουλειά του και είναι πάντα πρόθυμος να πει κάτι παραπάνω σε όποιον το ζητήσει. Η ερώτηση ήταν αν υπάρχει κάποιο λογισμικό που να επιτρέπει την τρισδιάστατη απεικόνιση ενός χάρτη. Πραγματικά, όποιος ασχολείται με την αστρολογία, μελετά χρόνια κάτι που έχει ελάχιστη σχέση με την πραγματικότητα, μια συμβατική δισδιάστατη απεικόνιση του τρισδιάστατου θόλου. Ο δάσκαλος φυσικά το είχε ψάξει κι ενώ μου μιλούσε για σχετικά βιβλία και πληροφορίες δεχόμουν την απρόκλητη και υστερική επίθεση από τη δασκάλα. Φώναζε έξαλλη "καλά, θα μας τρελλάνουν, εδώ δε μπορούν να καταλάβουν δισδιάστατα τις όψεις θέλουν και τρισδιάστατα;". Κανείς δεν της έδινε σημασία και το επανέλαβε αρκετές φορές. Ο δάσκαλος δεν της έριξε ούτε ματιά, εγώ επίσης. 

Κι έρχεται το αποκορύφωμα της ανεπάρκειας και της απρέπειάς της. Μια συμμαθήτριά μας, η οποία είναι πολύ ενοχλητική διότι μιλάει συνέχεια και με έλλειψη τακτ, έλειπε για να χειρουργηθεί. Όταν μας το ανακοίνωσε η δασκάλα επέτρεψε θριαμβευτικά σχόλια και συνέχισε την απίστευτη κατινιά της συμμετέχοντας σε ένα ομαδικό θάψιμο της κυρίας που έλειπε με κάποιες συμμαθήτριές μου. Η διπλανή μου πανηγύριζε και της είπα πολύ ενοχλημένη ότι είναι ντροπή να κάνει έτσι για μια γυναίκα που έχει πρόβλημα υγείας. Βεβαίως η διπλανή μου είναι μια πολύ καλή κοπέλα που είχε επανειλημμένως δεχθεί αγενείς επιθέσεις από την απούσα και είχε κάθε λόγο να χαίρεται που έλειπε, η αγανάκτηση δεν απευθυνόταν σε αυτή αλλά στη δασκάλα που επέτρεψε και συμμετείχε σε μια τέτοια συζήτηση. Τότε οι συμμαθήτριές μου άρχισαν μία μία να εκφράζουν μεταμέλεια λέγοντας ότι δεν ήξεραν για την ασθένεια της απούσας. Ενώ η δασκάλα είχε ξεσπάσει για πολλή ώρα σε ένα υστερικό γέλιο που με έκανε να αναρωτιέμαι αν πρέπει να φωνάξω έναν ψυχίατρο να τη μαζέψει. 

Μετά από αυτό το περιστατικό στράβωσα τελείως και της αφαίρεσα μέσα μου το δικαίωμα να με διδάξει οτιδήποτε. Επειδή όμως τα μαθήματα που θα μας έκανε ακόμα ήταν περιορισμένα και δεν ήθελα να χάσω τη σχολή, αποφάσισα να κάνω υπομονή. 

Την ώρα που έφτασα για το επόμενο μάθημα περιέγραφε στη γραμματέα της σχολής το περιστατικό, λέγοντας ότι υπήρχε πρόβλημα γιατί το μάθημα ηχογραφούνταν και ψάχνει τρόπο να σβήσει την επίμαχη συζήτηση για να το στείλει στην απούσα και "να μην πληγωθεί". Αχ, τι γλυκό... Το ενδεχόμενο να μην ήταν κατίνα εξ αρχής δεν της πέρασε καν από το μυαλό. 

Επειδή, προφανώς η αναμετάδοση στη γραμματέα περιελάμβανε και θάψιμο για το πρόσωπό μου, όταν γύρισε και με είδε εκεί ξαφνιάστηκε και άρχισε να με γλύφει κάνοντας σχόλια για τα ρούχα μου και πόσο νεραϊδένια ντύνομαι. Μη μου το λες...

Ευτυχώς μάς ανακοίνωσε επίσημα ότι θα φύγει και το πολύ να μας κάνει ένα μάθημα ακόμα. Τη χαιρέτησα από μακριά και ήρθε και με φίλησε. Εννοείται στο επόμενο μάθημα δεν πήγα. Μπαίνω χαρωπά στο μεθεπόμενο να δω τον καινούργιο δάσκαλο και τη βλέπω πάλι εκεί. Πτουυυυ! Τελικά αυτό ήταν το τελευταίο μάθημα, ήταν οριστικό αυτή τη φορά. Ας είναι...

Έδωσε το τελευταίο ρεσιτάλ κατινιάς της αλλά τη συγχωρώ αρκεί να ξεκουμπιστεί. Πάνω σε μια συζήτηση για το τί δείχνει ο χάρτης μου σχετικά με τη μητέρα μου, της είπα ότι η μητέρα μου έχει προσωπική σχέση με το Θεό και της έκανε εντύπωση που βρέθηκε σε αυτή τη γενιά κάποια θρήσκα. Με υπομονή της εξήγησα τη διαφορά ανάμεσα στη θρήσκα και τη γυναίκα που έχει προσωπική σχέση με το θεό, είπε πως κατάλαβε και μετά από λίγο τη χαρακτήρισε πάλι προκλητικά ως θρήσκα. Δεν έχασα βεβαίως άλλη ενέργεια να απαντήσω. Μετά άρχισε μια απίστευτη μπαρουφολογία σχετικά με το ότι η μητέρα μου ήταν απόμακρη (μαλακεία μου που παρενέβην για να πω ότι αυτό δεν έχει καμία σχέση με την πραγματικότητα, η μητέρα μου είναι υπερσυναισθηματική και αγαπά τη στενή σωματική επαφή). Συνέχισε το παραλλήρημά της με μια θεωρία για το ότι η απόμακρη μητέρα προτιμούσε να αγαπάει ό,τι είναι μακριά, όπως ο Θεός. Να της πω πως ο Θεός είναι πιο κοντά από οτιδήποτε το θεώρησα και πάλι περιττή σπατάλη ενέργειας.

Τελείωσε αυτό το μαρτυρικό μάθημα με μια επίδειξη υποκριτικής αυτογνωσίας όπου μας μίλησε για τα ελαττώματα του Καρκίνου. Ότι είναι το πιο νευρόσπαστο άτομο που αντιδρά μηχανικά σε όλες τις προκλήσεις του περιβάλλοντος.  Κουκλίτσα μου ο εντοπισμός των ελαττωμάτων μας είναι μόνο το πρώτο βήμα στην ανάβαση των Ιμαλαΐων της αυτοβελτίωσης. Μήπως θες να σου πούμε και μπράβο που ομολογείς τη μαλακεία που σε δέρνει; 

Στο τέλος του μαθήματος προσπάθησα να την κάνω ευγενικά αλλά είδα ότι η Αιγώκερως αγκαλιαζόταν σφιχτά μαζί της και στη συνέχεια οι υπόλοιπες συμμαθήτριές μου πέρναγαν μία μία και την χαιρετούσε θερμά. Βεβαίως γιατί πρέπει κι εγώ να κάνω ό,τι οι άλλοι;  Τέλος πάντων τη χαιρέτησα και γω ευγενικά για τελευταία φορά, της είπα ότι το κάνω με το ζόρι, μου ανταπέδωσε αμέσως τη φιλοφρόνηση. Αι στο λύκο, που έλεγε και ο παππούς μου.

Ο επόμενος δάσκαλος ήταν πολύ συγκροτημένος και ενημερωμένος. Αλλά ό,τι και να είχε να πει ο κακομοίρης, εγώ είχα πλέον σπαταλήσει τόση ενέργεια που δε μπορούσα να επωφεληθώ από αυτά που μας έλεγε. Έφτασε το τέλος Ιουνίου και ήμουνα ράκος, δε μπορούσα να καταλάβω τί έφταιγε. Το τέλος της σχολικής χρονιάς μου προκάλεσε μεγάλη συγκίνηση. Το καλοκαίρι ασχολήθηκα με τις πραγματικές σπουδές αστρολογίας κάνοντας μαθήματα εξ αποστάσεως σε μια ευρέως αναγνωρισμένη σχολή του εξωτερικού. Επειδή είχα χρόνο και ενέργεια να ασχοληθώ, προχώρησα πολύ και άρχισα να συγκλονίζομαι από αυτά που μάθαινα. Κατάλαβα επίσης πόσο χρόνο έχασα σε αυτή τη δήθεν σχολή.

Παρ' όλ' αυτά, ένα κομμάτι μου ήθελε να πάει. Έθεσα την ερώτηση στο υποσυνείδητό μου και ζήτησα να μου δώσει απάντηση σε ένα όνειρο. Τα όνειρα που έβλεπα ήταν περίεργα. Όλα έλεγαν πως η σχολή αυτή είχε κάτι να μου πει αλλά εγώ αργούσα, δεν πήγαινα στα μαθήματα κτλ. Τελικά ήρθε ο Σεπτέμβρης και πρέπει να αποφασίσω. 

Έγινε και κάποιο άλλο περιστατικό που με απώθησε. Πολλές φορές ο ιδιοκτήτης της σχολής και η γυναίκα του και γραμματέας της σχολής, είχαν εκφραστεί άσχημα για συναδέλφους τους αστρολόγους. Μετά βέβαια ο δάσκαλος, που είναι όπως είπα πολύ γλυκός, το μάζευε. Μια φορά είπε ότι είναι δικό του κόμπλεξ που μίλησε άσχημα για τον Άρχο και τον συγχώρεσα. Τώρα όμως στην αντίπαλη σχολή πήγε ο Λεφάκης και η γραμματέας της δικής μας έγραψε ανακοίνωση στο fb ότι όταν το μπουρδέλο δεν πάει καλά η τσατσά επιστρατεύει τη γρια πουτάνα, ή κάτι τέτοιο... Αυτό ήταν. 

ΥΓ: και στην τελική πώς το ξέρουμε ότι η πρόβλεψη του Λεφάκη ότι το 2013 θα έρθουν γη εξωγήινοι δε βγήκε;