Αυτοεκτίμηση, αυτοαξία, αυταγάπη

Άγνωστες λέξεις για όλους

Και ξαφνικά, σε μια αρκετά προχωρημένη ηλικία, μετά από ομάδες αυτογνωσίας, ψυχοθεραπεία, σεμινάρια αυτο βελτίωσης, έρχεται πρώτα η υποψία και μετά η βεβαιότητα. Εγώ είμαι ο χειρότερος εχθρός του εαυτού μου. Σκέψεις ανεπάρκειας, απεγνωσμένη ανάγκη για έγκριση από τους άλλους, αμφιβολία για την αξία μου, πολύ χαμηλή αυτοεκτίμηση. Αυτά βρίσκονται πίσω από όλα μου τα προβλήματα.

Στην αρχή είναι κάτι σοκαριστικό. Κάτι που ήταν πάντα εκεί, μπροστά στα μάτια σου αλλά δεν το έβλεπες. Όμως όλα αυτά τα αποδεικτικά στοιχεία. Η ανελέητη προσπάθεια να είσαι καλύτερη, η κριτική και η υπεροψία απέναντι στους άλλους, τα ερωτικά κολλήματα, η μάσκα που φοράς όλη μέρα, η εσωστρέφεια, η δήθεν ανωτερότητα, η ολοκληρωτική αδυναμία οριοθέτησης, η θεοποίηση των άλλων. 

Τα αίτια πάντα στην παιδική ηλικία. Υπερβολικά επικριτικός και απαξιωτικός πατέρας, υπερβολικά επηρμένη για υποθετικές σούπερ ικανότητες του παιδιού της μητέρα. Το δίπτυχο της καταστροφής. Όλα οδηγούν σε μια πεποίθηση: δεν αξίζω. 

Για φαντάσου, ποτέ δεν έχεις νιώσει πραγματικά ότι αξίζεις ακριβώς το ίδιο με τους άλλους ανθρώπους. Ότι δικαιούσαι το χώρο σου, τη φωνή σου, τα συναισθήματά σου. Άλλο τι λέει το μυαλό.  Ό,τι και να σου συμβεί η πρώτη αντίδραση είναι να αρνηθείς τα συναισθήματά σου, να κάνεις ότι δεν πειράζει. Η χαρά των άλλων, λόγος να ζηλέψεις, να αισθανθείς ανεπαρκής. 

Συνεχίζεται...