Άννα, Μάρκος κι ένας Κάκτος
Θα αναρωτιέστε ποιοι είναι οι συντάκτες αυτής της σελίδας και τι σχέση έχουν μεταξύ τους ένας μελαγχολικός έφηβος, μια δυναμική γυναίκα κι ένας κάκτος...
Τα τρία αυτά πρόσωπα, αποκυήματα της νοσηρής φαντασίας μου, πρωτοσυναντήθηκαν σε μια ταινία animation.
Η ταινία ξεκινά την ώρα που νυχτώνει, κοντινό πλάνο στο πρόσωπο ενός εφήβου, του Μάρκου. Για να καταλάβετε πώς μοιάζει ο Μάρκος, σκεφτείτε τους ήρωες της Κάντυ Κάντυ. Μακριά μαύρα μαλλιά, χλωμό πρόσωπο, μεγάλα μελαγχολικά μάτια.
Ο νέος μοιάζει φοβισμένος και απελπισμένος. Κινείται σε έναν μεγάλο αυτοκινητόδρομο διστακτικά, σα να θέλει απλώς να φύγει χωρίς να ξέρει πού πάει. Στο μυαλό του έχει την Άννα.
Το μόνο που θα πω για την Άννα, είναι ότι δε θα ξόδευε ούτε ματιά σε κάποιον σαν τον Μάρκο. Ο Μάρκος όμως τη σκέφτεται. Μαζί με όλα τα πράγματα που τον έχουν πονέσει.
Εννοείται πως ο κάκτος γνωρίζει καλά και την Άννα και το Μάρκο, δε θα' θελα όμως να πω περισσότερα γι' αυτό.
Ο Μάρκος συνεχίζει την αξιοθρήνητη φυγή του για μέρες προκαλώντας συνέχεια συμφορές στον εαυτό του. Βαδίζει αδέξια, τρομάζει με το παραμικρό, σκέφτεται συνέχεια τα πράγματα που δεν έχει, τα πράγματα που δεν κατάφερε, χάνεται σε όνειρα, κλαίει συχνά, κρύβεται και προχωρά μην ξέροντας πού πάει. Θέλει μόνο να σωθεί από τον εαυτό του.
Ο κάκτος παρακολουθεί αδιάφορος το δράμα που εξελίσσεται, συγκεντρωμένος στην εσωτερική κίνηση των νερών στους βλαστούς του.
Μετά από απίστευτες περιπέτειες και μάχες που τις έχασε όλες, ο Μάρκος φτάνει σε μια απομακρυσμένη έρημο. Εκεί, κουρασμένος και απελπισμένος, κάθεται οκλαδόν, εγκαταλείπει κάθε προσπάθεια να σωθεί και χτίζει σιγά σιγά ένα τείχος γύρω του για να μην τον ενοχλήσει κανείς. Με τα χρόνια και την εσωτερική του επιθυμία χτίζει κι άλλο τείχος, κι άλλο, κι άλλο. Φτάνει να έχει χτίσει 7 αδιαπέραστα τείχη. Ο Μάρκος κατάφερε να γίνει τελείως απρόσιτος, ακόμα και να ήθελε να βγει από κει μέσα τώρα δε θα μπορούσε.
Εντωμεταξύ, στην έρημο που ζει ο κάκτος φτάνει η Άννα. Ατρόμητη ταξιδιώτισσα, βίαιη κι ανυποχώρητη. Βλέπει τον κάκτο, βγάζει από τη θήκη το σπαθί της και χωρίς να διστάσει καθόλου τον κόβει στα δύο... Έτσι για να ευχαριστηθεί την κοφτερή του λεπίδα.
Ο κάκτος που έζησε τόσες χιλιάδες χρόνια, που γνωρίζει όλα τα όντα που έχουν περάσει ποτέ από το σύμπαν και μπορεί να επικοινωνεί μαζί τους με τον πιο σαφή τρόπο, χάνεται σε μια μόνο στιγμή. Τα νερά του χύνονται μέσα από τον κομμένο κορμό του και πλημμυρίζουν την έρημο. Φτάνουν τα τείχη του Μάρκου και τα λειώνουν.
Η Άννα και ο Μάρκος συναντιούνται ελευθερωμένοι. Ο κάκτος για άλλη μια φορά εκπλήρωσε τον προορισμό του.
************************************************************************************************************************************
Παρακολουθήστε, λοιπόν, τις εμπειρίες της ζωής μου από τρεις διαφορετικές οπτικές, τις οπτικές των τριών πρωταγωνιστών. Η Άννα έχει να πει μόνον ιστορίες νίκης, ο Μάρκος (φυσικά) ιστορίες ηττοπάθειας και ο Κάκτος ιστορίες του πραγματικού, αόρατου, κόσμου. Κάπου εκεί μέσα θα βρείτε και τις δικές μου ιστορίες, τους έρωτες (Τα μάτια που κουράστηκαν τους δρόμους να κοιτάνε), τα όνειρά μου (Νύχτες χωρίς εσένα), τα ταξίδια που με έχουν σημαδέψει (Ερασιτεχνικές λήψεις). Αλλά και πολλά άλλα που βίωσα μέσα από βιβλία και από το παράδειγμα άλλων ανθρώπων. Και βέβαια την αστρολογική οπτική μου για τον κόσμο (Ασθένεια στα ανώτερα πεδία). Ή Άννα, ο Μάρκος και ο Κάκτος είναι αναπόσπαστα κομμάτια του εαυτού μου που λειτουργούν ταυτόχρονα αλλά τόσο διαφορετικά. Τους αγαπώ και τους τρεις εξίσου και δε σκοπεύω να λογοκρίνω καμιά τους πτυχή.